Recensie Niet vallen ★★★

Kostelijk geamuseerd. Dat hebben de 4-plussers zich in de Kleine Zaal van hetpaleis bij Niet vallen. Officieel klinkt het dat het een dansvoorstelling is, maar er valt ook wel wat voor te zeggen dat het om circus gaat. Niet zelden zien we het trio namelijk bengelen aan staven, of zich de lucht in zwieren. En dan is er nog het komische element uiteraard, met Jacopo Buccino die het meest van al op de lachspieren werkt.

Hij is het die we letterlijk met zijn hoofd in de wolken zien gaan. Hier zijn het exemplaren die geprojecteerd worden op kussens die op een vangnet liggen. Steeds wanneer ie zijn neus erin steekt val ie niet veel later naar achteren. Als stijlfiguur kiest ie daarbij voor herhaling, wat gewoon super goed werkt bij de kinderen.

Openen doet Niet vallen wanneer het publiek een plaatsje zoekt op de tribunes. Dan zien we met twee beamers op de grond een video geprojecteerd met een vogel die door de lucht vliegt. Wanneer de voorstelling dan écht start, wordt dat nog eens overgedaan op een kussen.

De zwaartekracht proberen te tarten, dat is wat Jacopo Buccino, Mimi Wascher en Anneleen Nickmans in Niet vallen proberen te doen. Door als een aapje te slingeren over een staaf, of door ondersteboven op handen en voeten te schuiven. Uiteraard lukken ze daar niet in. Het is dan ook een mission impossible.

Later zien we hoe enkele jongeren verwijzen naar streetdance in hun voetbewegingen in een video, wat het trio overneemt op de scène en aanstekelijk werkt. De drie laten zich op de luchtkussens vallen, of glijden ervan af, dan weer zitten ze er achter elkaar op alsof het de rug van een paard is.

Dat stimuleert kennelijk de fantasie van de kids in de zaal. Eentje achter ons is zo enthousiast en onder de indruk dat ie af en toe ‘o o!’ uitroept. Heerlijk om mee te maken. Iets minder heerlijk is een reactie van een oudere toeschouwer die elk geluidje van het kind beantwoordt met ‘shht’. 1984 is misschien – hoewel die ons nog geen 15 leek – wel iets voor hem, toch alleszins qua thematiek, repressie, dachten we erbij.

Verder zien we nog enkele papieren vliegtuigjes die door de lucht vliegen in de video en houdt Niet vallen het beste voor het laatst. Een vertrouwensspelletje tussen de drie waarbij je verwacht dat er iemand opgevangen wordt, maar uiteindelijk zal die vallen. Jacopo zien we ook even gevaarlijk overhellen waardoor een van zijn vrouwelijke collega’s in no time hem komt toesnellen om hem op te vangen, terwijl dat nergens voor nodig blijkt. Wanneer ie vervolgens haar afleidt, ziet ie zijn kans schoon om alsnog tegen de vlakte te gaan waardoor zij ontgoocheld reageert. Dit is zo grappig. Ook de allerjongsten proesten het uit.

Zo’n drie kwartier duurt Niet vallen, wat lang genoeg is vermits je niet eindeloos kan variëren op hetzelfde thema: zwaartekracht, zonder dat het wat voorspelbaar begint te worden. Daardoor blijft het allemaal fris en speels. En dat laatste kunnen de kinderen zelf ook ondervinden. Zij die dat willen mogen immers nog even spelen op het podium met een mannetje aan een parachute door die in de lucht te gooien waarop die geleidelijk aan naar beneden valt.  

< Bert Hertogs >Kurt Van der Elst

Credits:

choreografie: Lies Cuyvers
regie dansfilm: Lies Cuyvers, Ciska Vanhoyland
muziek: Ciska Vanhoyland, Koen Brouwers
film: Stanislav Dobak
scenografie: Leila Boukhalfa, Erki De Vries
kostuums: Leila Boukhalfa
bewegingsadvies en dramaturgie: Iñaki Azpillaga
cast voorstelling: Jacopo Buccino, Mimi Wascher, Anneleen Nickmans
cast film: Adonia Moges Ashagrie, Leul Moges Ashagrie, Kirubel Mbonimpa, Saugat Raut, Sadvi Raut, Siebe Demares, Keyna Maga, Hindra Verbruggen, Ilyes Rchidi, Iyed Rchidi, Annick Boyenge, Lucy Camp, Melissa Mento, Emilia Van Roy, Ella Ramaekers, Frieke Vandenputte, Abel Maeck
productiemedewerker: Sam Cunningham
productie: tout petit
coproductie: HET LAB-Hasselt, Perpodium, C-mine - Genk, STUK Huis voor Dans, Beeld & Geluid
met de steun van: stad Hasselt, Stad Leuven, de Vlaamse Gemeenschap, de taxsheltermaatregel van de Belgische Federale Overheid